róg

róg, waltornia,

instrument muz. z grupy aerofonów ustnikowych (aerofony);

długa, wąska, koniczna rura metal. zwinięta w 3 kręgi, rozszerzająca się u wylotu w charakterystyczną czarę głosową; pośrodku kręgów znajdują się 3 dodatkowe rurki (włączane wentylami), które umożliwiają przedłużanie części czynnej, a więc zmianę wysokości dźwięku; prototypem rogu były rogi zwierzęce, używane jako instrumenty sygnałowe (np. róg myśliwski); do XIX w. używano rogów bezwentylowych, zw. naturalnymi; w XVIII w. w celu przestrajania rogów stosowano dodatkowe rurki, tzw. krągliki; wynalezienie wentyli rozszerzyło możliwości techn. gry na rogu; współcz. róg, używany gł. w stroju F, jest instrumentem transponującym (skala w pisowni: Fis₁–c³, w brzmieniu: H₁–f ²); w orkiestrze symfonicznej znajduje się w grupie instrumentów dętych blaszanych.

Róg myśliwski

Róg