refraktometr
przyrząd opt. do pomiaru współczynnika załamania światła różnych ośrodków;
[łac.-gr.],
refraktometr
Encyklopedia PWN
działanie większości refraktometrów jest oparte na wykorzystaniu zjawiska załamania światła w pryzmacie wykonanym z badanej substancji (bezpośrednio wyznacza się kąt najmniejszego odchylenia promienia świetlnego w pryzmacie) lub zjawiska całkowitego wewn. odbicia (odbicie i załamanie fal; refraktometr Pulfricha, refraktometr Abbego); dokładność pomiaru tymi refraktometrami: 10–5–10–4; większą dokładność, 10–8, osiąga się w refraktometrach interferencyjnych (np. refraktometrze Jamina); wartość n wyznacza się wówczas z wielkości przesunięcia prążków interferencyjnych, które powstaje po wstawieniu badanego ciała w bieg jednej z dwu interferujących ze sobą wiązek światła; refraktometry są stosowane gł. do pomiaru bardzo małych współczynników załamania (np. gazów) oraz do badania ich zależności od temperatury i ciśnienia; refraktometr okulistyczny służy do pomiaru wad wzroku (np. krótkowzroczności, nadwzroczności, astygmatyzmu).
