pracownicze ogrody działkowe

pracownicze ogrody działkowe,

obszar gruntu roln. podzielony na działki, przeznaczone pod uprawy ogrodowe, i oddany w użytkowanie osobom fiz., wyposażony w urządzenia do prowadzenia upraw ogrodowych i służący do wypoczynku;

celem organizowania pracowniczych ogrodów działkowych jest zapewnienie ich użytkownikom aktywnego wypoczynku i prowadzenia na własny użytek upraw. Pracownicze ogrode działkowe stanowią składnik terenów zieleni i rekreacyjnych. Pierwszy pol. ogród działkowy powstał w Grudziądzu 1897 pod nazwą Kąpiele Słoneczne; w Polsce jest 5238 pracowniczych ogrodów działkowych zajmujących pow. ok. 44 tys. ha. Grupują one ponad 966 tys. (2002) zagospodarowanych działek pracowniczych; ich użytkownicy są zrzeszeni od 1981 w Pol. Związku Działkowców, który jest czł. Międzynar. Biura Ogrodów Działkowych i Ogródków Przydomowych z siedzibą w Luksemburgu (2002 zrzeszał związki nar. 15 państw Europy). Współpraca pol. działkowców z organizacjami o podobnym charakterze z innych państw Europy sięga czasów II Rzeczpospolitej. W Polsce pracownicze ogrody działkowe są w użytkowaniu wszystkich grup społ. i zaw.; najliczniejszą grupę stanowią emeryci i renciści (ok. 50%). Większość pracowniczych ogrodów działkowych jest położona w dużych aglomeracjach miejskich (najwięcej w okręgu śląskim — 712).