pozytyw
instrument muzyczny z grupy aerofonów wargowych klawiszowych (aerofony);
[niem.],
pozytyw
Encyklopedia PWN
najwcześniejsza forma organów, na ogół niewielkich rozmiarów, z piszczałkami wyłącznie wargowymi (piszczałki stroikowe wprowadzono w organach dopiero w XIV w.). P. był używany, gł. w muzyce kośc., do XIX w., kiedy został wyparty przez duże organy, w których teraz występuje często jako dodatkowy instrument lub ich część składowa; powrót do budowania osobnych p. nastąpił w 2. poł. XX w. wraz z ustaleniem się zasad wykonywania muzyki dawnej wg reguł epoki i na dawnych instrumentach.
