powielacz napięcia
 
Encyklopedia PWN
powielacz napięcia,
układ elektr. (prostownikowy) wytwarzający napięcie wyjściowe (prądu stałego) o wartości będącej wielokrotnością wartości szczytowej (amplitudy) napięcia wejściowego (prądu przemiennego);
składa się z odpowiednio połączonych diod półprzewodnikowych i kondensatorów; działanie powielacza napięcia polega na ładowaniu każdego z kondensatorów poprzez diody do napięcia szczytowego źródła (E = Um), a następnie rozładowaniu ich (w połączeniu szeregowym) na impedancji obciążenia; na wyjściu powielacza napięcia otrzymuje się przebieg elektr. wykazujący tętnienia (prąd tętniący), których amplituda zwiększa się wraz ze wzrostem liczby stopni powielających; powielacze napięcia mają dużą rezystancję wyjściową, co powoduje zmniejszanie się napięcia wyjściowego wraz ze wzrostem obciążenia; dlatego stosuje się je do zasilania obwodów wysokonapięciowych o niewielkim prądzie obciążenia, np.: lamp oscyloskopowych, kineskopów, powielaczy fotoelektronowych, liczników Geigera-Müllera.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia