politetrafluoroetylen, PTFE,
polimer fluorowy, otrzymywany przez polimeryzację tetrafluoroetylenu;
politetrafluoroetylen
Encyklopedia PWN
tworzywo niepalne, o dużej wytrzymałości mech. i odporności na działanie wysokiej temp. (do 250°C), ma dobre właściwości dielektr., bardzo mały współczynnik tarcia, odznacza się bardzo małą chłonnością wody, jest odporny na działanie chemikaliów i czynników atmosferycznych, obojętny fizjologicznie; często stosowany w postaci wzmocnionej (kompozyt); p. jest używany do wyrobu łożysk bezsmarowych, części armatury, uszczelek, przewodów, wykładziny aparatury chem., tkanin filtracyjnych, naczyń kuchennych i in. oraz do produkcji protez naczyniowych i nici chirurgicznych, do rekonstrukcji kości czaszki i szkieletu twarzy; stosuje się polimery i kopolimery tetrafluoroetylenu.
