poduszka powietrzna,
lotn.:
poduszka powietrzna
Encyklopedia PWN
1) Warstwa powietrza o ciśnieniu wyższym od atmosferycznego wytwarzana np. pod poduszkowcem.
2) Urządzenie zabezpieczające kierowcę lub pasażera samochodu przed skutkami zderzenia (gł. czołowego); podstawowym elementem p.p. jest szczelny worek z tworzywa sztucznego; worek ten (przed napełnieniem gazem) jest złożony i schowany we wnętrzu samochodu (zwykle z przodu pojazdu: w kole kierownicy, tablicy rozdzielczej); p.p. jest wyposażona w elektroniczny układ sterowania powodujący napełnienie poduszki (ściślej powłoki worka) gazem (ob. najczęściej azotem), w ciągu kilkudziesięciu ms od chwili zderzenia; zwiększając swoją objętość, p.p. wypełnia przestrzeń między najbardziej wrażliwą na uszkodzenia strefą ciała kierowcy (pasażera) a nadwoziem; p.p. jest uruchamiana automatycznie, gdy opóźnienie pojazdu przy hamowaniu przekroczy określoną wartość; jest jednorazowego użytku — jeśli zadziała, należy ją wymienić. Początkowo p.p. stosowano tylko z przodu pojazdu, ob. stosuje się je także w drzwiach pojazdu, wprowadza się także p.p. dla pasażerów tylnego siedzenia;
3) Zjawisko wzrostu ciśnienia między skrzydłem samolotu a powierzchnią ziemi lub wody; zwiększa siłę nośną skrzydła; powstawanie p.p. wykorzystuje się w ekranopłatach i przy lądowaniu samolotów; p.p. między wirnikiem śmigłowca a ziemią zwiększa pułap zawisu śmigłowca.
