parapiteki

parapiteki,

antropol. grupa kilku gat. kopalnych afryk. naczelnych odkrytych w oligoceńskich warstwach oazy Fajum w Egipcie (formacja Dżabal Katrani sprzed 35–31 mln lat);

parapiteki charakteryzowały się niewielkimi rozmiarami ciała; stosunkowo małe oczodoły wskazują na dzienny tryb życia; poruszały się na 4 kończynach w koronach drzew oraz na ziemi — środowiskiem ich życia był las równikowy oraz zalesiona sawanna; parapiteki wykazują pewien paralelizm ewolucyjny w stosunku do małp Nowego Świata, jakkolwiek są morfologicznie bliższe małpom wąskonosym; trudno jest określić ich pozycję systematyczną w stosunku do współcz. naczelnych.