osioł domowy
 
Encyklopedia PWN
osioł domowy,
zwierzę gospodarskie pochodzące od dzikich osłów afryk. — nubijskiego i somalijskiego (osioł) oraz prawdopodobnie osła północnoafryk. (obecnie wymarłego);
uznawany za odrębny gat. Equus asinus domesticus; udomowiony ok. 6000 lat temu w staroż. Egipcie, w dolinie Nilu, skąd rozpowszechnił się w krajach arabskich i w Azji Mniejszej; różni się w nieznacznym stopniu od dzikich przodków; przystosowany do środowiska górskiego; najliczniejsze odmiany prymitywne (wys. 80–110 cm), mniej liczne odmiany duże (wys. 120–140 cm), m.in. hamadańskie, egipskie i maryjskie, użytkowane gł. w północnej Afryce, zachodniej, środkowej i wschodniej Azji do pracy i do krzyżowania z koniem; rasy kult. osła domowego (wys. 135–160 cm) hodowane w Europie (np. we Francji rasa baudets z Poitou, w Hiszpanii — kataloński, kastylijski, andaluzyjski) oraz w obu Amerykach, użytkowane do pracy (zwłaszcza jucznej) i do krzyżowania z koniem (muł, osłomuł); silne, wytrzymałe i odporniejsze niż koń na niekorzystne warunki bytowe i choroby; żyje 18–20 lat; ciąża 12 miesięcy. Liczne populacje zdziczałego osła domowego zamieszkują wszystkie części Australii (z wyjątkiem stanu Wiktoria).
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia