orzesznik
 
Encyklopedia PWN
orzesznik, hikora, przeorzech, Carya,
rodzaj roślin okrytozalążkowych z rodziny orzechowatych, obejmujący ok. 20 gat. drzew występujących w Ameryce Północnej i w Chinach;
ważne gat. lasotwórcze; do 40 m wys.; liście nieparzystopierzaste; owoc — żebrowany pestkowiec, o nasionach (tzw. orzechach) u wielu gat. jadalnych, gł. u orzesznika pekan, C. illinoinensis (C. pecan), a także u orzesznika pięciolistkowego, C. ovata, uprawianych w tym celu w południowych rejonach Ameryki Północnej; z ich nasion wytłacza się olej jadalny (do 70%), używany też do celów techn. i jako środek leczn.; w parkach (m.in. w Polsce) spotyka się, jako drzewa ozdobne kilka gat.: orzesznik siedmiolistkowy, C. laciniosa, orzesznik gorzki, C. cordiformis, orzesznik pięciolistkowy; drewno orzesznika jest twarde, elastyczne, trudno łupliwe, trwałe, było cenione jako materiał do produkcji nart (tzw. hikory).
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia