oaza
ekol. miejsce na pustyni lub półpustyni o względnie bujnej roślinności z naturalnym (rzeka, źródło) lub sztucznym (kanał nawadniający, studnia artezyjska) nawodnieniem;
[łac. < gr. < egip.],
oaza
Encyklopedia PWN
roślinność naturalna szczątkowa; uprawa daktylowca, figowca, drzew cytrusowych, zbóż, niektórych warzyw; gleby bywają zasolone; oazy naturalne są związane z występowaniem na nieznacznej głębokości słodkich wód gruntowych, z wypływem źródeł lub zalewaniem terenów przyrzecznych (np. dolina dolnego Nilu, Eufratu i Tygrysu); oazy sztuczne powstają przez nawadnianie obszarów pustynnych wodami gruntowymi (m.in. studnie artezyjskie) lub rzecznymi (kanały nawadniające); oazy były i są ważnymi etapami na szlakach prowadzących przez obszary pustynne, szczególnie w krajach arabskich, np. w Egipcie, Libii, Algierii.
