neoromanizm
nurt w XIX-wiecznej architekturze historyzmu, nawiązujący do form architektury romańskiej;
[gr.-łac.],
neoromanizm
Encyklopedia PWN
w 1. połowie stulecia mieszano go ze stylem bizantyńskim lub traktowano jako formę tzw. stylu arkadowego (niem. Rundbogenstil); uznany za idealny dla sztuki chrześcijańskiej, zyskał popularność w architekturze sakralnej (np. E. Cichocki, kościół Św.Św. Piotra i Pawła w Warszawie, 1882–88); pod koniec XIX w. odmianę wzorowaną na sztuce ottońskiej uznano za styl cesarski w Niemczech (np. zamek cesarski w Poznaniu, przed 1910).
