neohumanizm

neohumanizm

[gr.-łac.],

kierunek pedag. związany z nauk. i artyst. prądami rozwijającymi się na przeł. XVIII i XIX w., gł. w Niemczech, wyrażającymi entuzjazm dla kultury staroż., zwłaszcza gr. (J.J. Winckelmann, F.A. Wolf, W. von Humboldt);

celem wychowania czynił rozwój duchowych sił jednostki, postulował system kształcenia formalnego, opartego gł. na studium języków klas. i kultury staroż. Grecji i Rzymu; pod wpływem neohumanizmu na pocz. XIX w. ukształtował się typ gimnazjum klasycznego.