neoattycyzm,
termin wprowadzony 1853 na określenie twórczości artyst. rzeźbiarzy gr., zapoczątkowanej w Atenach w 2. poł. II w. p.n.e.;
neoattycyzm
Encyklopedia PWN
przeniesiona do Rzymu w I w. p.n.e. i uprawiana do II w. n.e. polegała z jednej strony na kopiowaniu i naśladowaniu modnych klas. dzieł gr. z V i IV w. p.n.e., z drugiej na oryginalnym zestawianiu elementów formalnych i stylistycznych z dzieł o różnym pochodzeniu i treści; w środowisku tym powstawały archaizujące rzeźby i reliefy, marmurowe wazy z dekoracją reliefową, rzeźbione podstawy pod kandelabry.
