natchnienie biblijne

natchnienie biblijne,

w teologii chrześc. określenie wpływu Boga na autorów bibl. i ich dzieła;

przekonanie o natchnieniu jest wyrażane w samej Biblii (zwłaszcza w postaci proroctw); termin natchnienie wywodzi się z drugiego Listu do Tymoteusza; od starożytności w teologii łączy się natchnienie biblijne z przekonaniem o zarazem Bożym i ludzkim autorstwie Biblii; istnieją skrajne poglądy na temat natchnienia biblijnego; było ono pojmowane jako forma ekstazy (część judaizmu staroż.), natchnienie poet., czy wręcz przeciwnie — jako „dyktowanie” Biblii przez Boga słowo po słowie (tzw. natchnienie werbalne); niekiedy wiązało się z zawężeniem do gł. twierdzeń Biblii albo do wiernej dokumentacji staroż. poglądów rel.; z natchnienia biblijnego wyprowadza się wartość Biblii jako źródła objawienia, autorytetu i uznanego w Kościele kanonu.