mudżtahid

mudżtahid, muǧtahid,

muzułmański uczony w zakresie prawa i teologii islamu (fakih) mający prawo do podejmowania samodzielnej inicjatywy prawodawczej — idżtihadu (wydawania sądów, które stają się podstawą rozstrzygania kwestii rel. i prawnych, obowiązujących całą społeczność muzułmańską);

dla sunnitów mudżtahidami byli jedynie twórcy 4 szkół prawa muzułm. (malikici, hanbalici, hanafici i szafi’ici), później zajmowano się jedynie interpretacją ustanowionych przez nich zasad (funkcja muftiego); w szyickim odłamie islamu mudżtahidzi są najwyższą w hierarchii grupą teologów i prawników, którzy rozwijają prawo, a wśród tej grupy najwybitniejszą pozycję zajmują ajatollahowie.