monotypia
 
Encyklopedia PWN
monotypia
[gr. mónos ‘jedyny’, týpos ‘odbicie’],
technika graficzna stojąca na pograniczu malarstwa, rysunku i grafiki;
na płycie metalowej lub szklanej wykonuje się wolno schnącymi farbami (olejnymi, drukarskimi) barwną kompozycję i odciska na zwilżonym papierze; powstaje tylko jedna odbitka, gdyż cała farba odbija się na papierze; wynaleziona w XVII w., popularna od końca XIX w., stosowana również we współczesnej sztuce.
zgłoś uwagę
Ilustracje
Tchórzewski Jerzy, Nocny horyzont, monotypia fot. Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia