miśnieńska porcelana

miśnieńska porcelana, saska porcelana,

pierwsze eur. wyroby z porcelany twardej, produkowane od 1710 w Miśni, na zamku Albrechtsburg.

Pierwszym kierownikiem wytwórni (do 1719) był J.F. Böttger, wynalazca porcelany europejskiej. Wytwarzano m.in. naczynia stołowe, wzorowane na wyrobach dalekowschodnich; w bogatej wielobarwnej dekoracji mal. (także złocenia) przeważały motywy kwiatowe oraz stylizowane chiń.; na porcelanie stołowej popularny był zwłaszcza wzór zw. cebulowym. Od ok. 1730 wprowadzano motywy rokokowe (sceny rodzajowe w stylu J.A. Watteau), a oprócz przedmiotów użytkowych wyrabiano również rzeźby w porcelanie (J.J. Kaendler). W 1756–63 zmniejszyło się znaczenie porcelany miśnieńskiej (wojna siedmioletnia). W 1774–1814 częściowo je odzyskała dzięki inicjatywie hr. C. Marcoliniego. W poł. XIX w. poziom artyst. porcelany miśnieńskiej obniżył się, pod koniec XIX w. podjęto próby jego podniesienia i opracowania nowych wzorów. Manufaktura, najsłynniejsza w Europie, jest czynna do dziś.

Miśnieńska porcelana, figurka Temidy, XVIII w. — Muzeum Narodowe, Warszawa

Miśnia, serwis Łabędzi, porcelana miśnieńska, 1737–41 — Muzeum Narodowe, Warszawa.

Kändler Johann Joachim, Arlekin, figurka, ok. 1750 — British Museum, Londyn