migowa metoda,
metoda nauczania osób głuchych, oprac. przez Ch.M. de l’Epée i wykorzystana w zał. 1770 w Paryżu szkole;
migowa metoda
Encyklopedia PWN
utrata słuchu może stanowić istotną barierę nie tylko w zakresie kontaktów społ., lecz również rozwoju poznawczego człowieka (rozwój poznawczy, zwłaszcza w pierwszych etapach życia, jest bowiem związany z doświadczaniem rzeczywistości za pomocą zmysłów, a więc także słuchu); deficyt ten można jednak przezwyciężyć, wprowadzając do kształcenia substytuty mowy — system gestów oraz alfabet palcowy, przy jednoczesnym akcentowaniu znaczenia naturalnej mimiki oraz pisma; wykorzystanie m.m. stanowi przedmiot zainteresowań współcz. surdopedagogiki.
