migdałecznik
 
Encyklopedia PWN
migdałecznik, terminalia, Terminalia,
rodzaj roślin okrytozalążkowych drzewiastych z rodziny trudziczkowatych (Combretaceae), obejmujący 150–200 gat. drzew występujących w całej strefie międzyzwrotnikowej.
Liście pojedyncze, eliptyczne, skupione na końcach gałęzi; kwiaty bez korony, zebrane w długie kłosy; owoce — różnokształtne, najczęściej oskrzydlone pestkowce; liczne gat. migdałeczników dostarczają cennego drewna, np. T. superbaT. tomentosa (drewno zw. żółtym mahoniem lub limbą); kora innych gat. jest źródłem garbników; migdałeczniki z południowej Azji np. migdałecznik pagodowaty, T. catappa, i T. chebula, dają owoce (mirobalany) o wysokiej zawartości garbników; liście niektórych migdałeczników są pokarmem jedwabników; w rejonach tropik. są powszechnie sadzone jako drzewa ozdobne, dające cień.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia