matematyka aktuarialna, matematyka ubezpieczeniowa,
dział matematyki stosowanej poświęcony obliczaniu składek i rezerw ubezpieczeniowych, wykorzystujący rachunek prawdopodobieństwa i statystykę matematyczną.
matematyka aktuarialna
Encyklopedia PWN
matematyka aktuarialna obejmuje zagadnienia takie, jak: konstruowanie tablic (np. trwania życia), ustalanie warunków finansowych równowagi w ubezpieczeniach życiowych, kalkulację składek ubezpieczeniowych i rezerw finansowych, zasady tworzenia funduszy emerytalnych, a także mat. problemy dotyczące ubezpieczeń majątkowych, reasekuracji i zasad inwestowania środków finansowych. W obliczeniach aktuarialnych stosuje się matematykę finansową, metody rachunku prawdopodobieństwa i statystyki, teorię ryzyka, metody numeryczne, procesy stochastyczne i in. Matematyka aktuarialna stanowi podstawę wykształcenia aktuariusza. Początki matematyki aktuarialnej sięgają prac E. Halleya, który 1693 na podstawie wrocł. ksiąg parafialnych oprac. pierwsze tablice wymieralności, obliczając prawdopodobieństwo dożycia określonego wieku i podając zasady obliczania wartości renty. Pierwszym ośr. nauk. zajmującym się badaniami z dziedziny matematyki aktuarialnej był Inst. Aktuariuszy zał. w Londynie 1848. Polski Inst. Aktuariuszy powstał 1920 — jego działalność przerwała II wojna światowa. W 1991 zostało zarejestrowane Pol. Stow. Aktuariuszy. Od 1996 funkcjonuje też system egzaminów państw., których zdanie uprawnia do wykonywania zawodu aktuariusza w firmach ubezpieczeniowych i zakładach emerytalnych.
