mangusta białoogonowa
 
Encyklopedia PWN
mangusta białoogonowa, Ichneumia albicauda,
największy gat. ssaka z rodziny mangustowatych;
występuje w różnych środowiskach (zazwyczaj na terenach słabo zadrzewionych lub porośniętych trawą) w południowo-zachodniej Azji (Jemen, Oman) i Afryce na południe od Sahary (z wyjątkiem pustyni i lasów deszczowych); dł. ciała 50–70 cm, ogona 35–45 cm, masa ciała 2–5 kg; ubarwienie szare, kończyn czarne, końca ogona białe, rzadziej czarne; prowadzi naziemny tryb życia.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia