laminaty

laminaty

[łac.],

tworzywa warstwowe,

tworzywa otrzymywane w wyniku połączenia w jedną całość kilku lub kilkudziesięciu warstw nośnika (najczęściej forniru, arkuszy papieru, tkanin: bawełnianych, azbestowej, szklanej) przesyconych lub powleczonych żywicą syntetyczną (np. fenolowo-formaldehydową, poliestrową, epoksydową, melaminową);

łączenie warstw nośnika przeprowadza się najczęściej w temperaturze ok. 150°C, pod ciśnieniem do 15 MPa; laminaty są stosowane jako: tworzywa konstrukcyjne do wyrobu aparatury chem., nadwozi pojazdów mech., łodzi i in. (gł. z włókna szklanego), jako materiały elektroizolacyjne do wyrobu m.in. obwodów drukowanych, tablic rozdzielczych (gł. z włókna szklanego, bawełniany, rzadziej papieru), a także materiały do wyrobu płyt dekoracyjnych, kół zębatych, rur itp. (gł. z drewna, tkanin). Laminatami włókienniczymi nazywa się też tkaniny (na ocieplaną odzież, wykładziny podłogowe) pokryte warstwą piankowego tworzywa sztucznego, np. pianką poliuretanową.