łacińskie pismo,
jeden z systemów samogłoskowo-spółgłoskowego pisma alfabetycznego;
łacińskie pismo
Encyklopedia PWN
przejęte z pisma greckiego (w odmianie zachodniej) przez Latynów ok. połowy VII w. p.n.e., prawdopodobnie za pośrednictwem Etrusków; klasyczny alfabet łaciński składał się z 21 liter: A, B, C, D, E, F, G, H, I, K, L, M, N, O, P, Q, R, S, T, V, X; litery B, D, O, X przejęto od Greków z kolonii w południowej Italii; w I w. dodano greckie litery Y i Z; najstarszymi zabytkami są: napis na agrafie z Praeneste (obecnie Palestrina) z ok. 600 p.n.e. i napis rzymski na steli z Forum Romanum z ok. 500 p.n.e. (Lapis niger); w IV w. p.n.e. ustalił się kierunek pisma od lewej do prawej; w ciągu wieków wykształciły się odmiany pisma łacińskiego; współczesne pismo łacińskie jest oparte na antykwie renesansowej (pismo drukarskie); poza zachodnią i środkową Europą pismo łacińskie jest używane w obu Amerykach i Australii oraz w niektórych krajach Afryki i Azji.
