kwatermistrzostwo

kwatermistrzostwo,

część dowództwa wojsk., organ kierujący w czasie wojny działalnością służb zabezpieczenia materiałowego, techn. i med. oraz organizacją tyłów i ich dowodzeniem;

w czasie pokoju kieruje działami gospodarki (żywnościowym, mundurowym, kwaterunkowym i in.); kwatermistrzostwo ukształtowało się w XVII w. w wojskach szwedz. Gustawa II Adolfa, następnie w innych wojskach eur.; w Polsce w wojsku Królestwa Pol. działało Kwatermistrzostwo Generalne; w okresie międzywojennym kwatermistrzostwa istniały w czasie pokoju w pułkach, w czasie wojny były ponadto odpowiednie komórki od szczebla dywizji; po 1945 w WP istnieje ono od szczebla pułku; najwyższym organem kwatermistrzostwa jest Główne Kwatermistrzostwo, które wchodzi w skład MON.