kwarcyt
 
Encyklopedia PWN
kwarcyt,
skała metamorficzna lub osadowa, twarda i zwięzła, złożona gł. z pozazębianych ziarn kwarcu;
stanowi produkt przeobrażenia (rekrystalizacji) piaskowców o spoiwie krzemionkowym. K. metamorficzny zawiera 80–100% objętościowych kwarcu, oprócz którego mogą występować: skalenie, łyszczyki, chloryty, węglany, grafit, epidot, turmalin, talk i in.; barwa jasna, tekstura słabo kierunkowa, drobno- i średnioblastyczna, zarysy ziarn kwarcu wielokątne lub wydłużone; powstaje w warunkach metamorfizmu regionalnego lub kontaktowego; bywa miejscem koncentracji złóż rud miedzi, ołowiu, cynku, srebra, antymonu, arsenu, żelaza i in. metali. K. osadowy, w odróżnieniu od k. metamorficznego, oprócz kwarcu zawiera chalcedon i opal; powstaje w warunkach zaawansowanej diagenezy. K. występują w Polsce gł. w Sudetach i w G. Świętokrzyskich, mają zastosowanie jako materiał drogowy i budowlany, używane też do wyrobu materiałów ogniotrwałych i kwasoodpornych
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia