kuge

kuge, kōke, ōyake,

w staroż. Japonii termin używany w odniesieniu do cesarza oraz jego dworu;

odkąd weszła w życie forma rządów insei (Japonia — Historia), zwano tak panującego w odróżnieniu od monarchy po abdykacji (in); w okresie Kamakura termin funkcjonował jako określenie najwyższej warstwy urzędników dworskich (zw. też kugyō ); w okresie Meiji stosowany w odniesieniu do arystokracji powyżej wicehrabiego w ramach nowo utworzonego systemu wzorowanego na europejskim.