krucyfiks
krzyż drewniany lub z innego materiału z rzeźbioną lub malowaną postacią Jezusa,
[łac. crucifixus ‘ukrzyżowany’],
krucyfiks
Encyklopedia PWN
znany od VI w. w sztuce bizant. (Chrystus triumfator, wyprostowany, w koronie król. i długiej tunice, bez śladów cierpień, z nogami przybitymi oddzielnie). Od poł. XI w. pojawiła się postać Chrystusa cierpiącego, w koronie cierniowej, z głową opuszczoną na piersi, okrytego perizonium; od XIII w. stopy skrzyżowane. W sztuce got. wiele odmian krucyfiksów (np. krucyfiks drzewa żyjącego, krucyfiksy mistyczne, przedstawiające Chrystusa w agonii, krucyfiks widlasty), w krucyfiksie renes. zanika tendencja do ekspresji (na rzecz studium anatomii), która powróciła w sztuce baroku; krucyfiksy są też popularne w sztuce ludowej.
