kowalstwo artystyczne,
rzemiosło trudniące się wyrobem przedmiotów dekoracyjnych z żelaza;
kowalstwo artystyczne
Encyklopedia PWN
technikę kowalską (obróbka żelaza na gorąco) i ślusarską (obróbka żelaza na zimno) znano (często łączono w jednym warsztacie) od starożytności; kowalstwo artystyczne rozwijało się od wczesnego średniowiecza (okucia skrzyń, drzwi); w okresie gotyku wyrabiano dekoracyjne kraty (głównie okienne), zamki, latarnie, klucze; w XV w. nastąpił podział na kowalstwo (wytwarzanie przedmiotów codziennego użytku) i ślusarstwo (przedmioty o charakterze artystycznym); rozkwit kowalstwa artystycznego nastąpił w XV–XVII w. (kraty balkonowe, ogrodzenia, kosze, latarnie); upadek w XIX w., wraz z rozwojem produkcji mechanicznej; ponowne zainteresowanie kowalstwem artystycznym od 2. połowy XX w.
