korzec,
dawna miara objętości ciał sypkich, zwłaszcza ziarna;
korzec
Encyklopedia PWN
pierwotnie naczynie do przechowywania zboża; jednostka objętości ciał sypkich, stosowana od wczesnego średniowiecza do połowy XIX w. (lokalnie także w XX w.), o b. zróżnicowanej wielkości; korzec był jedną z podstawowych miar nasypnych; w Polsce w XIV–XVIII w. było w użyciu ok. 300 korców lokalnych, m.in. korzec krakowski = 43,7 l, korzec gdański = 54,7 l, korzec wrocł. = 74,1 l; wg konstytucji 1764 korzec warszawski skarbowy = 120,6 l; w Królestwie Pol. (1819–48) korzec nowopolski = 128 l.