konkrecja
skupienie mineralne występujące w skałach osadowych, różniące się składem i budową od skały otaczającej, np. k. chalcedonu w wapieniach, k. pirytu w skałach ilastych;
[łac. concretio ‘połączenie’, ‘zgęszczenie’],
konkrecja
Encyklopedia PWN
zwykle ma kształt kulisty, elipsoidalny lub soczewkowaty, średnicę od kilku mm do kilku m, budowę często koncentrycznie warstwowaną lub promienistą; wzrasta od jądra ku powierzchni; k. tworzą się w końcowych stadiach sedymentacji osadu lub jego wczesnej diagenezy przez skupienie substancji miner. pierwotnie w skale rozproszonej (np. kukiełki lessowe) lub doprowadzenie substancji miner. z zewnątrz. K. manganowe, zbud. z naprzemianległych warstewek tlenku manganu i wodorotlenku żelaza, pokrywają ogromne obszary dna oceanicznego.
