intonacja

intonacja

[łac.],

muz.:

1) wydobycie dźwięku właściwe lub niewłaściwe pod względem wysokości, gł. w śpiewie i grze na instrumentach smyczkowych (intonacja czysta albo chwiejna, zw. też detonacją);

2) w teorii średniow. zwrot melodyczny typowy dla danej skali kośc.;

3) w chorale gregoriańskim początkowy odcinek śpiewu liturgicznego, intonowany (rozpoczynany) przez kapłana;

4) w XVI w. rodzaj krótkiego preludium na instrument klawiszowy;

5) w radzieckiej estetyce muz. (B.L. Jaworski, B. Asafjew, J. Kriemlow) zwrot melodyczny o określonym charakterze wyrazowym, typowy np. dla stylu nar., mający być odbiciem rzeczywistości uogólnionej w muzyce.