interdykt
[łac. interdictum ‘zakaz’]:
interdykt
Encyklopedia PWN
1) w starożytnym Rzymie zakaz lub nakaz urzędnika, głównie pretora (sprawującego władzę sądowniczą), będący pomocniczym środkiem ochrony praw prywatnych; głównie służył ochronie posiadania;
2) w Kościele katolickim rodzaj kary o charakterze personalnym lub lokalnym; interdykt personalny wyklucza osobę lub grupę osób z pełnego uczestnictwa w życiu religijnym, interdykt lokalny zakazuje sprawowania kultu na danym obszarze lub w danym obiekcie (np. parafia, kościół); stosowany często w średniowieczu, np. interdykt z 1202 nałożony na Anglię przez Innocentego III; obecnie istnieje tylko interdykt osobowy, indywidualny (wymierzany bardzo rzadko).
