hurycka religia

hurycka religia,

znana dzięki źródłom zapisanym pismem klinowym od schyłku III tysiąclecia p.n.e. do ok. 1200 p.n.e. (Huryci); początkowo oprócz własnych bogów, jak Lubadagasz (Nubadig) czy Szauszka, Huryci czcili bogów przejętych od Sumerów, np. Nergala;

w II tysiącl. p.n.e. na czele panteonu znalazł się bóg burzy Teszub z m. Kummija; na wschodzie i w państwie Mitanni towarzyszyła mu siostra, Szauszka z Niniwy, bogini miłości; w Syrii utożsamiono Teszuba z Adadem z Aleppo, stąd jako jego małżonka występuje Hebat; istotną rolę, zwłaszcza w magii, odgrywała Allani i in. bóstwa podziemne; w XV w. p.n.e. wierzenia Hurytów syr. upowszechniły się w Anatolii, Teszub stał się gł. bogiem państwa hetyckiego; świat bogów huryckich opisują mity zachowane w przekładzie hetyckim (Kumarbi), a także teksty obrzędowe.