hipodrom
 
Encyklopedia PWN
hipodrom
[gr.],
w staroż. Grecji tor wyścigowy przeznaczony dla koni i zaprzęgów konnych, w kształcie wydłużonej podkowy lub elipsy, z widownią schodkową na dłuższych bokach; wspomniany już w Iliadzie Homera;
do najstarszych należy hipodrom w Olimpii, na którym 680 p.n.e. odbyły się pierwsze wyścigi kwadryg, a do najwspanialszych — późnoantyczny hipodrom w Konstantynopolu; hipodrom grecki nie uzyskał jednak tak monumentalnego wyglądu jak jego rzym. odpowiednik — cyrk (Circus Maximus); początkowo widownię stanowiło naturalne zbocze wzgórza uzupełniane nasypem ziemnym (np. w Olimpii), później trybuny drewniane, z czasem — kam.; obecnie teren, gdzie odbywają się konkurencje jeździeckie rozgrywane w jednym miejscu (np. konkurs skoków); wymiary hipodromu są dowolne, ale powinny pozwalać na regulaminowe rozstawienie przeszkód; hipodrom jest otoczony szrankami (płotkiem), których przekroczenie przez konia (przed ukończeniem konkurencji) powoduje wykluczenie jeźdźca.
zgłoś uwagę
Ilustracje
Sur, hipodrom, tor wyścigowy dla koni i rydwanów, okres rzymski (Liban)fot. D. Bagińska/Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia