hemolityczna choroba noworodków
 
Encyklopedia PWN
hemolityczna choroba noworodków,
choroba wywołana niezgodnością antygenową grup krwi pomiędzy matką i płodem.
Do choroby (objawy: uogólniony obrzęk płodu albo nadmierna żółtaczka lub/i ciężka niedokrwistość) dochodzi, gdy w surowicy matki znajdują się przeciwciała odpornościowe łączące się z odpowiednim antygenem krwinek (erytrocytów) płodu, co powoduje niszczenie immunologiczne erytrocytów (hemolizę) i objawy choroby u płodu (wewnątrzmacicznie) lub u noworodka; przyczyną może być niezgodność w antygenach Rh (D,C,c,E,e), AB0, także Kell, Kidd, Duffy, MnSs; wprowadzenie profilaktyki do najczęściej występującego konfliktu serologicznego Rh (podawanie gammaglobuliny anty-Rh D) znacznie ograniczyło częstość występowania tej choroby. Leczenie ciężkich postaci hemolitycznej choroby noworodków polega na wykonaniu transfuzji wymiennej u noworodka w celu usunięcia toksycznej bilirubiny i przeciwciał matczynych oraz przetoczeniu krwi zgodnej antygenowo z krwią matki, aby przeciwciała matczyne pozostałe jeszcze u dziecka nie mogły niszczyć przetoczonych erytrocytów; istotne jest przeprowadzanie badań immunologicznych w okresie ciąży, w celu wczesnego wykrycia konfliktu serologicznego pomiędzy matką i płodem.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia