halo
 
Encyklopedia PWN
halo
[gr.],
zjawisko optyczne w atmosferze ziemskiej wywołane załamaniem i odbiciem promieniowania świetlnego (Słońca lub Księżyca) na kryształkach lodu, zwykle w chmurach cirrostratus lub mgle lodowej;
do najczęściej obserwowanych form halo należą: tęczowe pierścienie wokół tarczy Słońca lub Księżyca (w odległości kątowej 22°) i tęczowe łuki styczne do tych pierścieni — czerwone od strony wewnętrznej, niebieskie — od zewnątrz; „słońca poboczne” — jasne, tęczowe plamy leżące po prawej i lewej stronie tarczy Słońca (lub Księżyca), biały krąg poziomy przechodzący przez tarczę Słońca (lub Księżyca), biały słup świetlny.
zgłoś uwagę
Ilustracje
Halo fot. D. Raczko/Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN
Zjawiska optyczne, halo rys. W. Sankowski/Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia