gospodarka towarowo-pieniężna

gospodarka towarowo-pieniężna,

ekon. wytwarzanie produktów na sprzedaż; kolejna, po gospodarce naturalnej i barterze, faza rozwoju gospodarczego.

Powstanie i rozwój gospodarki towarowo-pieniężnej wiąże się ze społecznym podziałem pracy, ukształtowaniem się rynków, na których zawierano transakcje kupna–sprzedaży oraz wprowadzeniem pieniądza; początkowo transakcje były zawierane bezpośrednio między producentami a konsumentami, z czasem wykształciła się grupa zawodowych pośredników — kupców; w porównaniu z barterem, w gospodarce towarowo-pieniężnej, dzięki wprowadzeniu pieniądza, koszty transakcji zostały bardzo obniżone; w barterze producent jednego dobra, dla dokonania wymiany był zmuszony odnaleźć producenta potrzebnego mu in. dobra; czas związany z tymi poszukiwaniami i każdorazowe negocjacje powodowały wysokie koszty transakcji; wprowadzenie pieniądza w gospodarce towarowo-pieniężnej umożliwiło ograniczenie tych kosztów i było powodem jej szybkiego upowszechnienia; obecnie zdecydowana większość gospodarek to gospodarki towarowo-pieniężne; rozmiary aktywności gospodarczej prowadzonej w tej formie są mierzone za pomocą PKB i dochodu narodowego.