gizarma
rodzaj broni drzewcowej dł. 2–2,5 m;
[fr. guisarme < hiszp.],
gizarma
Encyklopedia PWN
duży płaski grot g. miał początkowo kształt kosy o pionowym długim ostrzu (XI w.), później — do XVII w. żeleźce g. uległo przekształceniu, z szerokiego drzewca został wyprowadzony wprost ku górze grot, poniżej dodano niesymertycznie rozmieszczone po obu stronach haki i kolce; g. była powszechnie używana przez średniow. piechotę w Europie Zachodniej, później stała się bronią straży pałacowych; zanik g. nastąpił w XVII w.; w Polsce g. nie były używane.
