flet
Encyklopedia PWN
f. poprzeczny — drewniany lub metal. rura, zwykle składana z 3 części: w pierwszej, zw. główką, otwór wargowy do zadęcia, w środkowej i końcowej (stopa) zamykane i otwierane klapami otwory boczne, służące do zmiany wysokości dźwięku; grający trzyma instrument poziomo przy ustach, skierowując strumień powietrza na krawędź otworu wargowego; w Europie f. był znany już w XII w.; w orkiestrze symfonicznej wraz ze swoją odmianą pikolo — w grupie instrumentów dętych drewnianych. Inne odmiany f.: f. podłużny (prosty), będący profesjonalną formą piszczałki lud., f. naczyniowy, np. okaryna.
Znaleziono w książkach Grupy PWN
Trwa wyszukiwanie... 
