flażolet
muz.:
[fr.],
flażolet
Encyklopedia PWN
1) tzw. ton fletowy (alikwot, ton harmoniczny) wydobywany z instrumentów strunowych (gł. smyczkowych, także gitary, harfy) przy stłumieniu tonu podstawowego i in. tonów harmonicznych przez lekkie dotknięcie struny palcem w miejscu jej węzła (miejscu podziału na odrębnie drgające odcinki); flażolety naturalne, wydobywane z pustej struny, flażolety sztuczne — ze struny skróconej;
2) dźwięk uzyskany przez specjalne przedęcie na niektórych instrumentach dętych drewnianych, np. na flecie;
3) krótki flet podłużny (zw. też flageoletem), popularny w XVII–XVIII w., którego dźwięki przypominają brzmienie f. skrzypcowych.
