filopatryczność

filopatryczność, filopatria,

biol. charakterystyczna dla danego gatunku zwierząt (stąd zwanych filopatrycznymi) tendencja osobników do przebywania i powrotu do miejsca pochodzenia lub do miejsca zamieszkania;

filopatryczność jest obserwowana zarówno u zwierząt terytorialnych, jak i nieterytorialnych (np. u wielu gnieżdżących się owadów); filopatryczność kształtuje się w drodze wpajania topograficznego — zaraz po urodzeniu się (lub po wylęgu z poczwarki), czy też później, jak u gatunków nie mających mieszkania (np. u saren i jeleni); niekiedy filopatrycznością określa też tendencję do powracania do miejsca wypoczynku, wodopoju lub ulubionego żerowiska (taka filopatryczność wytwarza się pod wpływem warunkowania).