europocentryzm
postawa polegająca na podkreślaniu uprzywilejowanej pozycji kultury europejskiej i jej szczególnej roli w dziejach ludzkości;
[gr.-łac.],
europocentryzm
Encyklopedia PWN
jest odmianą etnocentryzmu. Ze względu na zakres, niezwykłą ekspansywność i istotne znaczenie dokonań Europy, od XVI w. utrwaliło się przekonanie, że Europejczycy stanowią awangardę rozwoju wszelkich społeczeństw i miarę największych osiagnięć ludzkiego intelektu w dziedzinie nauki i sztuki. Europocentryzm stał się przedmiotem ostrej krytyki w refleksji postkolonialnej (np. E.T. Said) i postmodernistycznej (J. Derrida); w jej ramach wskazuje się na nieuprawnione roszczenia Europy do bycia wzorcową płaszczyzną odniesienia do oceny osiągnięć innych kultur i społeczeństw oraz na niebezpieczeństwa mechanicznego przenoszenia schematów myślenia o ewolucji społeczeństw europejskich do innych kontekstów geograficznych; europocentyzm stanowi pośrednie ogniwo w łańcuchu potencjalnie możliwych postaw rozciągających się od nieuniknionego etnocentryzmu do jego szczegółowych, narodowych wariantów w postaci np. polonocentryzmu, frankocentryzmu.
