eksperyment procesowy

eksperyment procesowy,

czynność dowodowa polegająca na przeprowadzeniu przez organ procesowy doświadczenia lub odtworzenia przebiegu zdarzeń albo ich fragmentów, stanowiących przedmiot rozpoznania w sprawie, w celu sprawdzenia okoliczności mających istotne znaczenie dla jej rozstrzygnięcia.

W Polsce przeprowadzenie e.p. reguluje Kodeks postępowania karnego z 1997, miał on również odpowiednik w Kodeksie postępowania karnego z 1969. E.p. jest samodzielną czynnością dowodową mającą na celu sprawdzenie już zebranych lub uzyskanie nowych dowodów i jest częściej stosowany w postępowaniu przygotowawczym, niż w postępowaniu sądowym. Polega na stworzeniu sztucznej sytuacji lub zdarzenia w celu sprawdzenia w sposób doświadczalny przebiegu pewnych zdarzeń dla upewnienia się, czy takie zdarzenie lub jego przebieg było w ogóle możliwe. Pozwala na weryfikację zeznań świadków na drodze eksperymentalnego sprawdzenia ich wiarygodności dla ustalenia np., czy z miejsca, które wskazał świadek, rzeczywiście mógł on rozpoznać oskarżonego. E.p. powinien być przeprowadzony w warunkach jak najbardziej zbliżonych do tych, w jakich zdarzenie zaszło w rzeczywistości, a zatem w takich samych warunkach atmosferycznych, o takiej samej porze roku i dnia. W kryminalistyce podkreśla się, że większą wartość ma tzw. negatywny wynik eksperymentu, który wyklucza określone zjawisko lub zakładaną wersję zdarzenia. E.p. jest dopuszczalny w innych systemach prawnych, np. we Francji i w Niemczech, choć nie jest wyraźnie przewidziany w ich przepisach prawa.