dywersja
[łac. diversio ‘przewrót’]:
dywersja
Encyklopedia PWN
1) w polskim prawie karnym 1969–97 przestępstwo przeciwko podstawowym interesom polit. i gosp. państwa, polegające na niszczeniu lub czynieniu niezdatnym do użytku zakładów, urządzeń lub innego mienia o ważnym znaczeniu dla państwa, jeżeli sprawca działał w celu osłabienia władzy, wywołania zaburzeń lub nastrojów powszechnego niezadowolenia albo poważnych zakłóceń w funkcjonowaniu gospodarki nar.; dywersja była unormowana w Kodeksie karnym z 19 IV 1969. W Kodeksie karnym z 6 VI 1997 również jest przewidziane przestępstwo dywersji, polegające na dopuszczeniu się gwałtownego zamachu, w celu osłabienia mocy obronnej RP, na jednostkę sił zbrojnych RP, niszczeniu lub uszkadzaniu obiektów albo urządzeń o znaczeniu obronnym;
2) wojsk. w czasie wojny — działanie na terytorium nieprzyjaciela dążące do dezorganizacji systemu dowodzenia w celu uniemożliwienia jego zamiarów;
3) działanie z ukrycia, mające na celu podważenie siły i obronności atakowanego.
