doskonałość

doskonałość:

1) synonim świętości;

2) filoz. w etyce — pełnia cnót, ideał i wzór etyczny; w estetyce — zupełność, harmonia; w metafizyce — pełnia bytu, któremu nie brak żadnego z istotnych wchodzących w jego skład przymiotów (tj. całkowita aktualizacja możności co do istoty i przypadłości: władz poznawczych i dążeniowych, sprawności i nawyków); doskonałość absolutna przysługuje jedynie Bogu wyrażona pełnią istnienia, czystym aktem o niezłożonej strukturze.