doberman
 
Encyklopedia PWN
doberman,
niem. rasa psów obrończych z grupy pinczerów;
Grupa: 2 — pinczery i sznaucery, molosy, szwajcarskie psy górskie i do bydła, pozostałe rasy
Pochodzenie: Niemcy
Wzorcowa wysokość w kłębie: wysokość psa: 68–72 cm; wysokość suki: 63–68 cm
rasa ta została wyhodowana w XIX w.; wys. w kłębie 63–70 cm, masa ciała 30–40 kg; silny, harmonijnie zbud., o kwadratowej sylwetce; głowa klinowata; uszy i ogon przycięte; sierść krótka, przylegająca, czarna, czekoladowa lub niebieskoszara z podpalaniem; dobermany są odważne, inteligentne i bardzo wytrzymałe; często używane jako psy policyjne lub wojsk.; obecnie hodowane też jako psy do towarzystwa; wymagają właściwego szkolenia.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia