diatomit
krzemionkowa skała osadowa pochodzenia org.,
[łac. diatomeae ‘okrzemki’],
diatomit
Encyklopedia PWN
składa się gł. z opalowych szczątków okrzemek, częściowo przekrystalizowanych w chalcedon; szarożółty lub brunatny, lekki, bardzo silnie porowaty, wykazuje własności absorpcyjne. Odmiany: ziemia okrzemkowa — nieskonsolidowane nagromadzenie szczątków okrzemek, miękka, pylasta; trypla — bardzo zwięzły diatomit, z zatartą strukturą biomorficzną. D. są znane z utworów kredy i trzeciorzędu; współcz. osady okrzemkowe tworzą się w jeziorach słodkowodnych i płytkich morzach; gł. złoża diatomitów: Niemcy, Francja, Dania, Rosja, USA, Japonia, Algieria; w Polsce — niewielkie ilości w okolicach Przemyśla; używany jako materiał absorpcyjny, termoizolacyjny i ścierny, a także do wyrobu materiałów ogniotrwałych, lekkich betonów, dynamitu i jako nośnik katalizatorów.
