damasceńska robota
 
Encyklopedia PWN
damasceńska robota, staropol. damaszkowanie,
rodzaj intarsji w metalu;
powstaje w wyniku pokrywania całej lub części powierzchni przedmiotów z metali mniej szlachetnych dekoracją z metali szlachetnych. Technika polega na żłobieniu w podkładzie bruzd, które w przekroju mają kształt jaskółczego ogona, i wklepywaniu w nie drutu, tworzącego rysunek o odmiennej barwie. Przez gęste ułożenie bruzd uzyskiwano po rozklepaniu drutu powierzchnię jakby wykonaną z blachy. Technikę tę stosowano gł. do zdobienia przedmiotów żelaznych, broni siecznej, zbroi, czasem naczyń brązowych i miedzianych. Najważniejszy ośrodek handlu tak dekorowanymi obiektami mieścił się w Damaszku (stąd pol. nazwa). Technika znana i uprawiana w starożytności, gł. w Azji i Afryce, trwająca do dziś na tych terenach. We wczesnym średniowieczu stosowana również na terenie Polski, Rusi i Skandynawii. W wiekach średnich gł. ośrodkiem r.d. w Europie była Hiszpania, w okresie renesansu — Damaszek; rzemieślników wykonujących damaszkowanie zw. damaszkownikami. Czasami delikatną, linearną dekorację, zwłaszcza na broni siecznej, nazywano: głownia adamaszkowa, głownia pisana złotem; damaszkowaniem zw. niekiedy wzór metalu charakterystyczny dla stali damasceńskiej.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia