cześnik

cześnik,

w Polsce do końca XIII w. urzędnik nadworny mający pod swą opieką piwnicę panującego, a podczas biesiady podający mu puchary z winem;

od XIV w. tytuł honorowy (cześnik wielki koronny, cześnik wielki litewski oraz cześnik ziemski); w hierarchii urzędów (1768) w Koronie przed łowczym i za podstolim, na Litwie przed horodniczym i za podczaszym.